محدودیت های قانونی اصل حاکمیت اراده در قراردادهای تجاری الکترونیکی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری تخصصی حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج. (نویسنده مسئول)

2 دانشجوی دکتری تخصصی حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.

چکیده

اصل حاکمیت اراده طرفین در انعقاد قراردادها خصوصاً قراردادهای تجاری موجب سهولت و آزادی طرفین در تعیین شکل قرارداد، محتوا و آثار آن می شود. البته ضرورت دفاع و صیانت از منافع و  عدالت عمومی لزوم وضع قواعدی در محدودیت آزادی مطلق اراده طرفین را موجب شده است. حقوق رقابت و جلوگیری از انحصار و تبعیض، حقوق ناظر بر عقود الحاقی و جمعی و حقوق ناظر بر رعایت نظم و  منافع عمومی و اخلاق حسنه و قواعد قانونی نظارتی و حمایتی و سامان بخشی از این دسته از قواعد محدود کننده می باشند. حال با چنین پیش زمینه ای در حقوق با پدیده ای به نام انعقاد قراردادهای تجاری از طریق اینترنت و به صورت الکترونیکی مواجه هستیم. با هدف  دستیابی به روش علمی دقیق در این تحقیق سعی شده با استفاده از اصول حقوقی در تقسیم بندی قراردادهای الکترونیکی به تشخیص زمان و محل انعقاد قرارداد و محل اجرا و تعیین صلاحیت قضایی قراردادهای مذکور رسیده و حاصل آن با تطبیق و شناسایی مقررات آمره محدود کننده اراده متعاملین لحاظ گردد؛ که به تنظیم روابط حقوقی پدیده نوظهور قراردادهای تجاری الکترونیکی در کشور و ایجاد عدالت و نظم عمومی کمک شایانی خواهد نمود. آنچه در اینجا مورد بحث قرار می گیرد محدودیت ها و استثنائات ایجاد شده به وسیله مقررات قانونی بر حاکمیت اراده در قراردادهای تجاری می باشد که از طریق بستر اینترنت و به صورت الکترونیکی منعقد می شوند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Legal restrictions on the principle of the rule of will in e-commerce contracts

نویسندگان [English]

  • Leyla Tahmasbi 1
  • Seyyed Hesamoddin RafieeTabatabaei 2
1 PhD Student in Private Law, Faculty of Law, Islamic Azad University, Karaj Branch. (Corresponding Author)
2 PhD Student in Private Law, Faculty of Law, Islamic Azad University, Karaj Branch.
چکیده [English]

The principle of sovereignty of the will of the parties in concluding contracts, especially commercial contracts, makes it easier and freer for the parties to determine the form of the contract, its content and effects. Of course, the need to defend and protect public interests and justice has necessitated the establishment of rules restricting the absolute freedom of will of the parties. Competition rights and the prevention of monopolies and discrimination, rights governing annex and collective agreements, rights governing the observance of public order and interests, and good morals, and legal rules of supervision and protection and organization are some of these restrictive rules. Now, with such a background in law, we are faced with a phenomenon called concluding commercial contracts via the Internet and electronically. In order to achieve an accurate scientific method in this research, using legal principles in the division of electronic contracts, the time and place of concluding the contract and the place of execution and determining the judicial jurisdiction of the mentioned contracts have been determined and the result has been achieved by applying and identifying restrictive regulations. The will of the interlocutors is taken into account; Which will help to regulate the legal relations of the emerging phenomenon of electronic commercial contracts in the country and to establish justice and public order. What is discussed here are the limitations and exceptions created by the legal provisions on the rule of will in commercial contracts, which are concluded electronically via the Internet.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Principle of will rule
  • e-commerce contracts
  • legal restrictions
1- اسماعیلی، مهدی، (1385)، صلاحیت قضایی در قراردادهای الکترونیکی، مجله گواه، شماره 6 و 7.
2- السان، مصطفی، (1380)، اصل آزادی قراردادی در حقوق انگلستان، مجله کانون، سال چهل و پنجم، شماره 29.
3- حائری، مسعود، (1373)، تحلیلی از ماده 10 قانون مدنی، تهران، انتشارات کیهان.
4- حبیب زاده، طاهر، (1389)، تحقق تدلیس در انعقاد قراردادهای الکترونیکی، مجله حقوقی دادگستری، شماره 71.
5- حبیب زاده، طاهر، (1392)، وضعیت حقوقی نماینده الکترونیکی در انعقاد قراردادهای الکترونیکی، فصلنامه پژوهش حقوق خصوصی، سال دوم، شماره 5.
6- فیضی چکاب، غلام نبی، نوربخش، نعیم، لکناهور، جاوید، (1395)، کشف عنصر رضا در قراردادهای کلیک رپ، فصلنامه پژوهش حقوق خصوصی، سال پنجم، شماره 17.
7- قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران، (1379)، مصوب مجلس شورای اسلامی.
8- قانون تجارت الکترونیک ایران، (1382)، مصوب مجلس شورای اسلامی.
9- قانون جرائم رایانه ای ایران، (1388)، مصوب مجلس شورای اسلامی.
10- قانون مدنی ایران، (1307)، مصوب مجلس شورای ملی.
11- کاتوزیان، ناصر، (1380)، جلد اول قواعد عمومی قراردادها، تهران، نشر شرکت سهامی انتشار.
12- معاونت آموزش و تحقیقات قوه قضاییه، (1389)، قواعد حقوق تجارت الکترونیک، تهران، انتشارات جنگل.
13- مقامی نیا، محمد، (1391)، نحوه انعقاد قراردادهای الکترونیکی و ویژگی های آن، دو فصلنامه علمی پژوهشی دانش حقوق مدنی، شماره 1.
14- Polanski, Paul, (2007), International Electronic Contracting In The Newest Un Convention, J. Int. Commercial Law And Technology, Vol 2, Issue 3.
15- United Nations Convention On The Use Of Electronic Communication In International Contracts, Uncitral Edition, (2007), New York.