بررسی آثار و رویکردهای مرتبط با تعیین زمان و مکان شکل گیری قراردادهای الکترونیک

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مدرس دانشگاه، دکتری تخصصی حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج. (نویسنده مسئول)

2 کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.

چکیده

قراردادها به عنوان یک ماهیت اعتباری مانند هر موجودیتی دارای بعد زمانی و مکانی می باشند؛ و تعیین زمان و مکان شکل گیری یک قرارداد آثاری را نیز به دنبال دارد. مکان انعقاد یک قرارداد خود گاهی بر اساس زمان شکل گیری آن معین می گردد. زمانی که قراردادی در مجلسی منعقد می گردد، و به عبارت دیگر هر دو طرف قرارداد در آن مجلس حضور دارند، مشکلی در تعیین زمان و مکان شکل گیری قرارداد نخواهیم داشت؛ و مشکل و اختلاف نظرات زمانی ایجاد می گردد که طرفین قرارداد از حیث زمانی و مکانی دارای فاصله از یکدیگرند. لذا از آنجا که انعقاد و شکل گیری یک قرارداد به طور آشکار آثاری را در پی دارد می بایست به این مهم پرداخت که در فرض تعدد و فاصله زمان و مکان در شکل گیری قرارداد، چه زمانی و چه مکانی را می بایست ملاک عمل قرار داد. که بارزترین نوع چنین قراردادهایی قراردادهای الکترونیک هستند. در این نوشتار سعی بر بررسی آثار تعیین زمان و مکان شکل گیری قرارداد الکترونیک، روش های منعکس شده در نظرات و رویکردهای مختلف و نیز بررسی روش اتخاذ شده توسط قانونگذار ایران در خصوص موضوع مورد مطالعه می باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Investigating the effects and approaches related to determining the time and place of concluding electronic contracts

نویسندگان [English]

  • D.r Seyyed Hesamoddin Rafiee Tabatabaei 1
  • Motahhareh Sadat Rafiee Tabatabaei 2
1 University Lecturer, PhD in Private Law, Faculty of Law, Islamic Azad University, Karaj Branch. (Corresponding Author)
2 Master of Private Law, Faculty of Law, Islamic Azad University, Karaj Branch.
چکیده [English]

Contracts, as a credit nature, like any entity, have a temporal and spatial dimension; Determining the time and place of the formation of a works contract also follows. The place of concluding a contract is sometimes determined by the time of its formation. When a contract is concluded in a meeting, in other words, both parties to the contract are present in that meeting, we will have no problem in determining the time and place of the contract; And the problem and disagreement arises when the parties to the contract are separated in time and space. Therefore, since the conclusion and formation of a contract obviously has consequences, it should be important to consider the time and place of the time and place in the formation of the contract, given the multiplicity and distance between time and place. The most obvious type of such contracts are electronic contracts. In this article, we try to study the effects of determining the time and place of electronic contract formation, the methods reflected in different opinions and approaches, as well as the method adopted by the Iranian legislator on the subject under study.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Time of concluding the contract
  • place of concluding the contract
  • electronic contracts
  • demand
  • acceptance
1- اشمیتوف، کلاویوم، (1378)، حقوق تجارت بین الملل، ترجمه اخلاقی، بهروز و همکاران، تهران، نشر سمت.
2- اکبرینه، پروین، محمودزاده، فریبا، (1395)، قراردادهای الکترونیکی، کنگره بین المللی علوم اسلامی و علوم انسانی، تهران.
3- آهنی، بتول، (1383)، انعقاد قرارداد الکترونیکی، مجله علمی ندای صادق، شماره 34 و 35.
4- بناء نیاسری، ماشاالله، (1385)، تشکیل قرارداد در فضای سایبر، مجله پژوهش های حقوقی، شماره 9.
5- حسنی، علیرضا، شکراله زاده، یاسر، (1394)، تشکیل قرارداد الکترونیکی به لحاظ زمانی و مکانی، کنفرانس ملی چارسوی علوم انسانی، شیراز.
6- داراب پور، مهراب، (1374)، حقوق بیع بین المللی، چاپ اول، تهران، نشر گنج دانش.
7- داکسبری، رابرت، (1377)، ترجمه میر محمد صادقی، حسین، مروری بر حقوق قراردادها در انگلستان، تهران، نشر حقوقدان.
8- رضایی، علی، (1387)، حقوق تجارت الکترونیکی، چاپ اول، تهران، نشر میزان.
9- السان، مصطفی، دوان یامچی، امین، (1385)، ماهیت رایانه ای و جنبه های حقوقی امضای دیجیتال، فصلنامه دیدگاه های حقوقی، شماره 31.
10- سماواتی، حشمت الله، (1377)، حقوق معاملات بین المللی نظری و کاربردی، تهران، نشر ققنوس.
11- شهیدی، مهدی، (1377)، تشکیل قراردادها و تعهدات، تهران، نشر میزان.
12- شهیدی، مهدی، (1382)، تشکیل قراردادها و تعهدات، تهران، انتشارات مجد.
13- صفایی، سید حسین، (1382)، قواعد عمومی قراردادها، تهران، نشر میزان.
14- صفایی، سید حسین، عادل، مرتضی، کاظمی، محمود، میرزا نژاد، اکبر، (1384)، حقوق بیع بین المللی با مطالعه تطبیقی، تهران، نشر دانشگاه تهران.
15- فیضی چکاب، غلام نبی، (1383)، زمان وقوع عقد از طریق واسطه های الکترونیک، مجله پژوهش حقوق و سیاست، شماره 13.
16- فیضی چکاب، غلام نبی، (1384)، مجموعه مقاله‌های همایش بررسی جنبه‌های حقوقی فناوری اطلاعات، تهران، نشر سلسبیل.
17- قانون آیین دادرسی مدنی ایران، (1379)، مصوب مجلس شورای اسلامی.
18- قانون تجارت الکترونیک ایران، (1382)، مصوب مجلس شورای اسلامی.
19- قانون تجارت ایران، (1311)، مصوب مجلس شورای ملی.
20- قانون مدنی ایران، (1307)، مصوب مجلس شورای ملی.
21- قربان وند، محمد باقر، (1389)، زمان و مکان تشکیل قرارداد الکترونیکی، فصلنامه پژوهش حقوق، شماره 29.
22- کاتوزیان، ناصر، (1395)، قواعد عمومی قراردادها، جلد اول، تهران، نشر شرکت سهامی انتشار.
23- کنوانسیون وین در خصوص قراردادهای بیع بین المللی کالا، (1980)، مصوب سازمان ملل متحد.
24- مقامی نیا، محمد، (1391)، نحوه انعقاد قراردادهای الکترونیکی و ویژگی های آن، دو فصلنامه علمی پژوهشی دانش حقوق مدنی، شماره 1.
25- وصالی ناصح، مرتضی، (1385)، قرارداد الکترونیک و مبانی اعتبار آن، ماهنامه کانون، شماره 66.
26- Todd, Paul, (2005), E-Commerce law, London, Cavendish, 1 th.
27- Vebriest, Thibault, (2005), Le nouveau Droit du Commerce Electronique, Paris, Larcier.