تحدید مسئولیت مالکان کشتی نفتکش در جبران خسارت ناشی از آلودگی نفتی در حقوق دریایی ایران و کنوانسیون مسئولیت مدنی (CLC)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار و عضو هیأت علمی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.

2 استادیار و عضو هیأت علمی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور واحد کرج.

3 کارشناس ارشد حقوق تجارت بین الملل، سردفتر اسناد رسمی و مدیر خدمات قضایی 31 تهران. (نویسنده مسئول)

چکیده

در خصوص این موضوع می توان گفت در حالی که مالک بهره بردار می تواند مالک حقیقی کشتی در نظر گرفته شود، بایستی با وضعیت مالک ثبت شده با احتیاط برخورد نمود. لذا هر شخصی که مسئولیت او مورد ادعاست، برای استناد به تحدید مسئولیت باید با تشکیل صندوق اعتبار منابع مالی لازم را نزد مرجع رسیدگی کننده تأمین کند. چرا که ایجاد سیستم های تعیین مسئولیت برای پرداخت خسارات و علاوه بر آن فراهم آوردن محدودیتی برای مسئولیت مالکان کشتی ها بوده است. در‌ حقوق‌ دریایی ایران تحدید مسئولیت مالک کشتی پذیرفته شده‌ است و با مقررات صریحی در خصوص‌ محدودیت‌ مسئولیت مالک کشتی مواجه هستیم، که در حقوق دریایی ایران این اصل مسئولیت بر مبنای نظریه تقصیر پذیرفته شده است. همچنین کنوانسیون 1969 (سی ال سی) نیز در ابتدای امر مقرر نمود جز در موارد مقرر در بند های 2 و 3 مالک کشتی در زمان بروز حادثه مسئول هر گونه خسارت آلودگی ناشی از تخلیه یا نشت نفت است. همچنین کنوانسیون در بند 4 از ماده 3 مقرر نمود هیچ گونه دعوایی برای جبران خسارت آلودگی علیه مالک قابل طرح نیست مگر وفق این کنوانسیون. این اصل مسئولیت بر مبنای نظریه خطر قابل قبول می باشد. لذا در مقاله پیش رو به بررسی تحدید مسئولیت مالک کشتی نفتکش در بحث جبران خسارت ناشی از آلودگی نفتی در حقوق دریایی ایران و کنوانسیون مذکور خواهیم پرداخت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Limiting the liability of tanker owners in compensating for oil pollution In Iranian Maritime Law and the Civil Liability Convention (CLC)

نویسندگان [English]

  • D.r Mansour Pournouri 1
  • D.r Mahdi Yousefi Sadeghlou 2
  • Shahram Badsar 3
1 Assistant Professor and Faculty Member, Faculty of Law, Islamic Azad University, Central Tehran Branch.
2 Assistant Professor and Faculty Member, Faculty of Law and Social Sciences, Payame Noor University, Karaj Branch.
3 Master of International Trade Law, Notary Public and Director of Judicial Services 31 Tehran. (Corresponding Author)
چکیده [English]

In this regard, it can be said that while the owner of the operator can be considered the real owner of the ship, the situation of the registered owner should be treated with caution. Therefore, any person whose liability is claimed, in order to invoke the limitation of liability, must provide the necessary financial resources to the reviewing authority by forming a credit fund. Because the creation of liability systems to pay damages and in addition to providing a limit to the liability of shipowners has been. The Iranian law of maritime law has accepted the limitation of the ship owner's liability and we are faced with explicit provisions regarding the limitation of the ship owner's liability, which in Iranian maritime law has accepted this principle of liability based on the theory of fault. The 1969 Convention (CLC) also stated at the outset that, except as provided in paragraphs 2 and 3, the shipowner shall be liable for any damage caused by the discharge or oil spill at the time of the accident. The Convention also provides in paragraph 4 of Article 3 that no claim for damages against the owner may be brought except in accordance with this Convention. This principle of liability is based on acceptable theory of risk. Therefore, in the following article, we will examine the limitation of liability of the owner of an oil tanker in the discussion of compensation for oil pollution in Iranian maritime law and the said convention.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Civil Liability
  • CLC Convention
  • Oil Tanker
  • Compensation
1- پورنوری، منصور، (1384)، حقوق حمل و نقل دریایی کالا، تهران، انتشارات مهد.
2- داراب پور، محراب، علیخانی، محمد، (1393)، ارزیابی شیوه های تعیین خسارت در چارچوب قواعد حقوقی؛ نگاهی بر دعاوی بین المللی نفت و گاز، فصلنامه علمی مطالعات حقوق خصوصی، دوره چهل و چهارم، شماره 4.
3- صادقی، امیر، (1373)، حقوق بیمه دریایی، تهران، نشر کشتیرانی.
4- فهیمی، عزیزالله، مشهدی، علی، (1390)، فقه شیعه و تحول در مبانی مسئولیت مدنی زیست محیطی، فصلنامه علمی حقوق دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره چهل و یکم، شماره 1.
5- منتظری، محمد مهدی، (1393)، نگاهی گذرا به حقوق بیمه، قائم مقامی بیمه گر در حقوق ایران و فرانسه، تهران، انتشارات مجد.
6- نجفی اسفاد، مرتضی، دارایی نیا، مرتضی، (1390)، بررسی روند آلودگی نفتی با وجود کنوانسیون های بین المللی مبنی بر جلوگیری و رفع آنها طی سال های 2009-1992، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، دوره بیست و یکم، ویژه نامه 1.
7- Brownlie, (2000), I.Environment. In: Principles of public Intenational Law. 5 ed. Oxford: Clearadon.
8- Erik, (2000), Compulsory maritime insurance, Scandinavian Institutes of Marti Tine Law Yearbook, p.3, http://fork.uio, no/erikro> [Accessed 24 joht 2012].
9- Lambert Faivere, Y, (2003), Droit des assurance, 11th ed, Dalazz.